Πέμπτη 5 Αυγούστου 2010

ΙΩΑΝΝΗ ΜΕΤΑΞΑ: Λόγος επί τη ορκωμοσία των φοιτητών

20 Νοεμβρίου 1937
Φοιτηταί και Φοιτήτριαι, ιδίως πρωτοετείς Φοιτηταί και Φοιτήτριαι, εισέρχεσθε εις το Πανεπιστήμιον οι πρωτοετείς, εις μίαν εποχήν εθνικής εξορμήσεως, εις μίαν εποχήν κατά την οποίαν το Ελληνικόν Έθνος, αφυπνισθέν και εξεγερθέν, απέβαλε τον μακροχρόνιον μαρασμόν και δημιουργεί Κράτος, επί του οποίου θα βασίση την μέλλουσαν εξέλιξίν του, φιλοδοξεί δε να δημιουργήση, συνεχίζον τας μακράς, χιλιετηρίδων, παραδόσεις του, ίδιον σύγχρονον πολιτισμόν.
Ήθελα να ήτο δυνατόν ο καθείς από σας να φαντασθή ότι είναι μόνος μαζί μου και ότι δεν ομιλώ αυτήν την στιγμήν προς ένα σύνολον, αλλά μόνον προς αυτόν, μόνος εγώ προς μόνον αυτόν, μάτια με μάτια, δια να τον ερωτήσω: Παιδί μου, διατί ήλθες εις το Πανεπιστήμιον; Χθες ένα παιδί σαν κι εσένα, εις τα χρόνια σου, με συνήντησεν εις τον δρόμον και μου είπε: δεν θα γίνη και δι’ ημάς τίποτε, κύριε Πρόεδρε; Δεν ήξευρα τι ήτο. Μου είπεν ότι ήτο υποψήφιος φοιτητής, ο οποίος δεν κατώρθωσε να εισέλθη εις το Πανεπιστήμιον. Και του είπα: έχεις έφεσιν να σπουδάσης; Λέγει: ναι. Τον συνεβούλευσα τι να κάμη. Μου είπεν: εγώ δεν ημπορώ να εξοδεύω τας ώρας μου εις την σπουδήν, διότι συγχρόνως έχω και να εργασθώ. Του είπα: παιδί μου, ή το ένα ή το άλλο, δεν συμβιβάζονται και τα δύο μαζί. Κύριε Πρόεδρε, μου λέγει, πρέπει να τα καταφέρω να πάρω και εγώ ένα χαρτί.http://xryshaygh.wordpress.com/2010/08/05/metaxas2students/ΠΑΤΗΣΤΕ ΓΙΑ ΣΥΝΕΧΕΙΑ/////////////////////////////////////////////////////////////////

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου